|
F/A-18
“Hornet” tek ve iki kişilik , iki motorlu, çok görevli bir
av/saldırı uçağı olup kara üslerinden veya uçak gemilerinden
hareket edebilir. F/A-18 değişik görevleri yerine getirebilir;
bunların içinde hava üstünlük, refakat, düşman savunmalarını
susturma, keşif, ileri hat hava kontrolu, yakın ve derin hava
desteği, gündüz ve gece saldırı söylenebilir. “Hornet”ler
F-4 “Phantom II” av, A-7 “Corsair” hafif taarruz ve A-6
“Intruder”ların yerini almıştır (bu uçaklar 1990’da
emekliye ayrılmıştır).
YF-17’nin
konfigurasyonu muhafaza edilmesine rağmen F-18 yepyeni bir uçak
olmuştur. Tek kişilik av ve saldırı görev yeteneklerini yerine
getirebilmek için dijital bilgisayarlardaki son teknolojik gelişmelerden
yararlanılmıştır. Katod tüplü göstergeleri içeren kokpit
ekranları, simulatörlerde pilotların tamamen gelişmesini sağlayan
uygun kumanda teknikleri ile belirtilen görevleri yerine
getirebilecek tek kişilik uygulama gerçekleştirilmiştir.
Tek
kişilik F/A-18A ile iki kişilik F/A-18B 1983’de hizmete girmiştir.
A ve B modellerinin başarılı 400 uçaklık uygulamasından sonra
Donanma gelişmiş modeller olan F/A-18C (tek kişilik) ve
F/A-18D (iki kişilik) modelleri 1987’den itibaren teslim almaya
başlamıştır. Bu
“Hornet”ler AMRAAM orta menzilli havadan havaya gelişmiş füze
sistemleri ve havadan karaya “Maverick” füzelerini taşıyabiliyordu.
İki yıl sonra da bu uçakların gece görev yetenekleri geliştirildi.
Çok
görevli F/A-18E/F “Super Hornet” kombat yetenekleri ispatlanmış
olan F/A-18C/D’nin geliştirilmiş bir modelidir. Emekliye ayrılmış
A-6 ile kıyaslanabilecek tarzda filo komutanına menzil, dayanıklılık
ve silah çeşitliliği sunabilmektedir. Yeni modeller öncekilerden
1,28 metra daha uzundur, %25 daha geniş kanat alanına sahiptir ve
%33 daha fazla dahili yakıt taşıyabilmektedir. Bu da ona menzilde
%41, havada kalmada %50 artma sağlamaktadır. İki adet ilave silah
istasyonuna sahiptir. Bu da havadan havaya ve havadan karaya silah yükünde
esneklik sağlamaktadır. Ayrıca JDAM ve JSOW gibi akıllı mühimmat
ta taşıyabilmektedir.
Super
Hornet yaklaşık 8,03 kg yükü onbir harici istasyonda taşıyabilmektedir.
Her türlü hava şartlarında görev yapabilen “havadan havaya”
radara, güdümlü ve klasik silahların hassas sevki için kontrol
sistemlerine sahiptir. Uçakta iki kanat ucu istasyonu, yakıt
tankları veya havadan karaya füzeler için her kanat altında dört
istasyon, Sparrow’lar veya algılayıcılar için gövde altında
kenarlarda iki istasyon ve bir de gövde altında ortada yakıt tankı
veya havadan karaya silahlar için bir istasyon bulunmaktadır. Gövde
içinde, burun kısmında da bir adet 20mm M61A1 “Vulcan” top
vardır.
İki
adet general Electric F414 turbofan kullanılarak motor itiş gücü
159,59kN’dan 195,30kN’a çıkartılmıştır. F/A-18C/D’lerde
düşük görüntülenme teknolojisi uygulanmakla birlikte
F/A-18E/F’lerde hayatta kalabilme olanaklarının optimizasyonu ön
plana alınarak dizayn edilmiştir.
Hughes
firmasının “Gelişmiş Hedefleme İleri Bakan Infrared”
(ATFLIR) radarı F/A-18E/F’ye ait olmakla beraber daha önceki
modellere de uygulanacaktır.
Donanma
asgari 548, azami 1000 “Super Hornet” satın almayı
planlamaktadır. Bu miktar JSF ’nin başarı oranına bağlı
olarak değişebilir.
|
|
The
F/A-18 "Hornet" is a single- and two-seat, twin engine,
multi-mission fighter/attack aircraft that can operate from either
aircraft carriers or land bases. The F/A-18 fills a variety of
roles: air superiority, fighter escort, suppression of enemy air
defenses, reconnaissance, forward air control, close and deep air
support, and day and night strike missions. The F/A-18 Hornet
replaced the F-4 Phantom II fighter and A-7 Corsair II light
attack jet, and also replaced the A-6 Intruder as these aircraft
were retired during the 1990s.
While
the general configuration of the YF-17 was retained, the F-18
became a completely new airplane. To meet the single-place fighter
and attack mission capability, full use was made of new technology
in digital computers. Coupled with cathode ray tubes for cockpit
displays and appropriate controls based on thorough pilot
evaluations in simulators, a single airplane and subsystems
configuration for both missions was evolved
The
original F/A-18A (single seat) and F/A-18B (dual seat) became
operational in 1983. Following a successful run of more than 400 A
and B models, the US Navy began taking fleet deliveries of
improved F/A-18C (single seat) and F/A-18D (dual seat) models in
September 1987. These Hornets carry the Advanced Medium Range
Air-to-Air Missile (AMRAAM) and the infrared imaging Maverick
air-to-ground missile. Two years later, the C/D models came with
improved night attack capabilities.
The
multi-mission F/A-18E/F "Super Hornet" strike fighter is
an upgrade of the combat-proven night strike F/A-18C/D. The Super
Hornet will provide the battle group commander with a platform
that has range, endurance, and ordnance carriage capabilities
comparable to the A-6 which have been retired. The F/A-18E/F
aircraft are 4.2 feet longer than earlier Hornets, have a 25%
larger wing area, and carry 33% more internal fuel which will
effectively increase mission range by 41% and endurance by 50%.
The Super Hornet also incorporates two additional weapon stations.
This allows for increased payload flexibility by mixing and
matching air-to-air and/or air-to-ground ordnance. The aircraft
can also carry the complete complement of "smart"
weapons, including the newest joint weapons such as JDAM and JSOW.
The
Super Hornet can carry approximately 17,750 pounds (8,032 kg) of
external load on eleven stations. It has an all-weather air-to-air
radar and a control system for accurate delivery of conventional
or guided weapons. There are two wing tip stations, four inboard
wing stations for fuel tanks or air-to-ground weapons, two nacelle
fuselage stations for Sparrows or sensor pods, and one centerline
station for fuel or air-to-ground weapons. An internal 20 mm M61A1
Vulcan cannon is mounted in the nose.
Carrier
recovery payload is increased to 9,000 pounds, and its engine
thrust from 36,000 pounds to 44,000 pounds utilizing two General
Electric F414 turbo-fan engines. Although the more recent
F/A-18C/D aircraft have incorporated a modicum of low observables
technology, the F/A-18E/F was designed from the outset to optimize
this and other survivability enhancements.
The
Hughes Advanced Targeting Forward-Looking Infra-Red (ATFLIR), the
baseline infrared system for the F/A-18 E/F, will also be deployed
on earlier model F/A-18s.
The
Navy is planning to procure a minimum of 548 Super Hornets, and
possibly as many as 1,000. These numbers could vary depending on
the progress of the JSF
|
|
|
F/A-18E
specs/doneleri:
Crew/mürettebat:
1, engines/motorlar: 2 x General Electric F414-GE-400 turbofan,
thrust/itiş gücü: 97.65kN/ea, wingspan/kanat açıklığı:13,59m,
length/uzunluk: 18,33m, height/yükseklik:4,86m, wing area/kanat
alanı:46,45m2, empty weight/boş ağırlığı:
13,865kg, max.take-off weight/azami kalkış ağırlığı:
29,937kg, speed/hız: + Mach 1.8, ceiling/tavan: 13,865m,
range/menzil: +3.600km (combat radius/kombat yarıçapı:
702-756km),
Armament/silah
donanımı: 1 x 20mm M61A1 “Vulcan” MG, 2 x AIM-9 (or/veya
AIM-7F), 2 x AMRAAM, AGM-65E “Maverick”, AGM-84 “Harpoon”,
AGM-88A “HARM”, JDAM
|
|