www.tayyareci.com                  ANA SAYFA Tayyareci Türkçe Site Türkiye'nin en kapsamlı havacılık sitesi
Tayyareci English Site
Tayyareci Deutsch Site
Sitede Arama :
 

Boeing F/A-18 “Hornet”

Strike-Fighter/Taarruz ve Av

F/A-18 “Hornet” tek ve iki kişilik , iki motorlu, çok görevli bir av/saldırı uçağı olup kara üslerinden veya uçak gemilerinden hareket edebilir. F/A-18 değişik görevleri yerine getirebilir; bunların içinde hava üstünlük, refakat, düşman savunmalarını susturma, keşif, ileri hat hava kontrolu, yakın ve derin hava desteği, gündüz ve gece saldırı söylenebilir. “Hornet”ler F-4 “Phantom II” av, A-7 “Corsair” hafif taarruz ve A-6 “Intruder”ların yerini almıştır (bu uçaklar 1990’da emekliye ayrılmıştır).

YF-17’nin konfigurasyonu muhafaza edilmesine rağmen F-18 yepyeni bir uçak olmuştur. Tek kişilik av ve saldırı görev yeteneklerini yerine getirebilmek için dijital bilgisayarlardaki son teknolojik gelişmelerden yararlanılmıştır. Katod tüplü göstergeleri içeren kokpit ekranları, simulatörlerde pilotların tamamen gelişmesini sağlayan uygun kumanda teknikleri ile belirtilen görevleri yerine getirebilecek tek kişilik uygulama gerçekleştirilmiştir.

Tek kişilik F/A-18A ile iki kişilik F/A-18B 1983’de hizmete girmiştir. A ve B modellerinin başarılı 400 uçaklık uygulamasından sonra  Donanma gelişmiş modeller olan F/A-18C (tek kişilik) ve F/A-18D (iki kişilik) modelleri 1987’den itibaren teslim almaya başlamıştır.  Bu “Hornet”ler AMRAAM orta menzilli havadan havaya gelişmiş füze sistemleri ve havadan karaya “Maverick” füzelerini taşıyabiliyordu. İki yıl sonra da bu uçakların gece görev yetenekleri geliştirildi.

Çok görevli F/A-18E/F “Super Hornet” kombat yetenekleri ispatlanmış olan F/A-18C/D’nin geliştirilmiş bir modelidir. Emekliye ayrılmış A-6 ile kıyaslanabilecek tarzda filo komutanına menzil, dayanıklılık ve silah çeşitliliği sunabilmektedir. Yeni modeller öncekilerden 1,28 metra daha uzundur, %25 daha geniş kanat alanına sahiptir ve %33 daha fazla dahili yakıt taşıyabilmektedir. Bu da ona menzilde %41, havada kalmada %50 artma sağlamaktadır. İki adet ilave silah istasyonuna sahiptir. Bu da havadan havaya ve havadan karaya silah yükünde esneklik sağlamaktadır. Ayrıca JDAM ve JSOW gibi akıllı mühimmat ta taşıyabilmektedir.

Super Hornet yaklaşık 8,03 kg yükü onbir harici istasyonda taşıyabilmektedir. Her türlü hava şartlarında görev yapabilen “havadan havaya” radara, güdümlü ve klasik silahların hassas sevki için kontrol sistemlerine sahiptir. Uçakta iki kanat ucu istasyonu, yakıt tankları veya havadan karaya füzeler için her kanat altında dört istasyon, Sparrow’lar veya algılayıcılar için gövde altında kenarlarda iki istasyon ve bir de gövde altında ortada yakıt tankı veya havadan karaya silahlar için bir istasyon bulunmaktadır. Gövde içinde, burun kısmında da bir adet 20mm M61A1 “Vulcan” top vardır.

İki adet general Electric F414 turbofan kullanılarak motor itiş gücü 159,59kN’dan 195,30kN’a çıkartılmıştır. F/A-18C/D’lerde düşük görüntülenme teknolojisi uygulanmakla birlikte F/A-18E/F’lerde hayatta kalabilme olanaklarının optimizasyonu ön plana alınarak dizayn edilmiştir.

Hughes firmasının “Gelişmiş Hedefleme İleri Bakan Infrared” (ATFLIR) radarı F/A-18E/F’ye ait olmakla beraber daha önceki modellere de uygulanacaktır.

Donanma asgari 548, azami 1000 “Super Hornet” satın almayı planlamaktadır. Bu miktar JSF ’nin başarı oranına bağlı olarak değişebilir.

The F/A-18 "Hornet" is a single- and two-seat, twin engine, multi-mission fighter/attack aircraft that can operate from either aircraft carriers or land bases. The F/A-18 fills a variety of roles: air superiority, fighter escort, suppression of enemy air defenses, reconnaissance, forward air control, close and deep air support, and day and night strike missions. The F/A-18 Hornet replaced the F-4 Phantom II fighter and A-7 Corsair II light attack jet, and also replaced the A-6 Intruder as these aircraft were retired during the 1990s.

While the general configuration of the YF-17 was retained, the F-18 became a completely new airplane. To meet the single-place fighter and attack mission capability, full use was made of new technology in digital computers. Coupled with cathode ray tubes for cockpit displays and appropriate controls based on thorough pilot evaluations in simulators, a single airplane and subsystems configuration for both missions was evolved

The original F/A-18A (single seat) and F/A-18B (dual seat) became operational in 1983. Following a successful run of more than 400 A and B models, the US Navy began taking fleet deliveries of improved F/A-18C (single seat) and F/A-18D (dual seat) models in September 1987. These Hornets carry the Advanced Medium Range Air-to-Air Missile (AMRAAM) and the infrared imaging Maverick air-to-ground missile. Two years later, the C/D models came with improved night attack capabilities.

The multi-mission F/A-18E/F "Super Hornet" strike fighter is an upgrade of the combat-proven night strike F/A-18C/D. The Super Hornet will provide the battle group commander with a platform that has range, endurance, and ordnance carriage capabilities comparable to the A-6 which have been retired. The F/A-18E/F aircraft are 4.2 feet longer than earlier Hornets, have a 25% larger wing area, and carry 33% more internal fuel which will effectively increase mission range by 41% and endurance by 50%. The Super Hornet also incorporates two additional weapon stations. This allows for increased payload flexibility by mixing and matching air-to-air and/or air-to-ground ordnance. The aircraft can also carry the complete complement of "smart" weapons, including the newest joint weapons such as JDAM and JSOW.

The Super Hornet can carry approximately 17,750 pounds (8,032 kg) of external load on eleven stations. It has an all-weather air-to-air radar and a control system for accurate delivery of conventional or guided weapons. There are two wing tip stations, four inboard wing stations for fuel tanks or air-to-ground weapons, two nacelle fuselage stations for Sparrows or sensor pods, and one centerline station for fuel or air-to-ground weapons. An internal 20 mm M61A1 Vulcan cannon is mounted in the nose.

Carrier recovery payload is increased to 9,000 pounds, and its engine thrust from 36,000 pounds to 44,000 pounds utilizing two General Electric F414 turbo-fan engines. Although the more recent F/A-18C/D aircraft have incorporated a modicum of low observables technology, the F/A-18E/F was designed from the outset to optimize this and other survivability enhancements.

The Hughes Advanced Targeting Forward-Looking Infra-Red (ATFLIR), the baseline infrared system for the F/A-18 E/F, will also be deployed on earlier model F/A-18s.

The Navy is planning to procure a minimum of 548 Super Hornets, and possibly as many as 1,000. These numbers could vary depending on the progress of the JSF

F/A-18E specs/doneleri:

Crew/mürettebat: 1, engines/motorlar: 2 x General Electric F414-GE-400 turbofan, thrust/itiş gücü: 97.65kN/ea, wingspan/kanat açıklığı:13,59m, length/uzunluk: 18,33m, height/yükseklik:4,86m, wing area/kanat alanı:46,45m2, empty weight/boş ağırlığı: 13,865kg, max.take-off weight/azami kalkış ağırlığı: 29,937kg, speed/hız: + Mach 1.8, ceiling/tavan: 13,865m, range/menzil: +3.600km (combat radius/kombat yarıçapı: 702-756km),

Armament/silah donanımı: 1 x 20mm M61A1 “Vulcan” MG, 2 x AIM-9 (or/veya AIM-7F), 2 x AMRAAM, AGM-65E “Maverick”, AGM-84 “Harpoon”, AGM-88A “HARM”, JDAM

Editör :   M. Haluk SEVEL