|
T-37
iki motorlu bir temel eğitim uçağı olup jet uçağının işletilmesi,
enstrumanları, kol uçuşu ve gece uçuşu gibi temel eğitimi
vermeğe yöneliktir. “Tweety Bird” veya “Tweet” olarak
adlandırılan bu uçak, eğitim konsepti esas alınarak tasarlanmış
ilk USAF uçağıdır
(T-33’ün modifiye bir uçak olmasına karşın). Uçuş
karakteristikleri öğrenci pilotların ileride pilot eğitiminde
kullanılacak olan daha büyük ve hızlı T-38’lere geçişine
hazırlık sağlar. Yan yana oturma düzeni öğretmenin öğrenciyi
daha kolaylıkla izleme ve onunla konuşma imkanı sağlar.
Prototip
XT-37 ilk uçuşunu 12 Ekim 1954’de yaptı; ilk üretim T-37A da
ilk 27 Eylül 1957’de uçtu. Bazı tadilatları takiben 1957’de
USAF’ta hizmete girdiler. 1959’da T-37B USAF’a katıldı.
T-37A’ya benzemekle birlikte daha güçlü motorlara sahip
bulunuyordu, bordo paneli yeniden düzenlenmişti, daha gelişmiş
radyo haberleşme ve seyrüsefer ekipmanlarına sahipti. Geçen süre
içinde bütün T-37A’lar –B tipine dönüştürüldü.
Silah
ve daha fazla yakıt kapasitesi olan T-37C yalnız ihracat için
üretilmiştir. T-37B ve T-37C’nin her ikisi de müttefik ülkelerin
hava kuvvetlerinde görev yapmaktadırlar. 1972de üretim sona
erene kadar yaklaşık 1,300 T-37A, -B ve -C üretilmiştir. Buna
ilaveten T-37’nin saldırı modeli olan A-37’lerden de 600
adet üretilmiştir.
|
|
The
T-37 is a twin-engine primary trainer used for teaching the
fundamentals of jet aircraft operation and instrument, formation and
night flying. Known as the "Tweety Bird" or
"Tweet," it was the first USAF jet aircraft designed from
conception as a trainer (as opposed to a modification such as the
T-33). Its flying characteristics helped student pilots prepare to
transition to the larger, faster T-38 "Talon" later in the
pilot training program. Side-by-side seating makes it easier for the
instructor to observe and communicate with the student.
The
XT-37 prototype made its initial flight on October 12, 1954, and the
preproduction T-37A first flew on September 27, 1955. Following
modifications, the T-37A entered operational USAF service in 1957.
In 1959, the T-37B joined the USAF. Similar to the -A, it had more
powerful engines, a redesigned instrument panel and improved radio
communications and navigational equipment. In time, all -As were
modified to -B standards.
The
T-37C, with provisions for armament and extra fuel, was built for
export. Both T-37Bs and -Cs serve the air forces of several Allied
nations. Nearly 1,300 T-37As, -Bs and -Cs were built before
production ended in the late 1970s. In addition, nearly 600
A-37s--attack modifications of the T-37--were built
|
|
|
T-37B
specs/doneleri:
Crew/mürettebat:
2, engines/motorlar: 2 x Continental J69-T-25, thrust/itiş gücü:
4.55kN/ea, wingspan/kanat açıklığı: 10,29m, length/uzunluğu:
8,92m, height/yüksekliği: 2,86m,
max. take-off weight/azami kalkış ağırlığı: 2,974kg,
max. speed/azami hız: 676 km/h, cruise speed/seyir hızı: 578km/h,
range/menzil: 1,073km, ceiling/tavan: 10,640m, armament/silah donanımı:
none/yok
|
|