|
|
|
|
|
|
25
Ocak 1939’da USAAC orta bombardıman uçağı tasarımı için
yarışma açtı, ama prototip tasarımları beklemeksizin
North American firmasına B-25, Martin firmasına da B-26
siparişlerini verdi. B-25 2. Dünya Savaşı’nda
her cephede görev aldı ve en çok üretilen iki motorlu savaş
uçağı oldu.
B-25’ler
hizmete 1941’de girdi. 18 Nisan 1942’de Yarbay James H.
“Jimmy” Doolittle kendi adıyla adlandırılan Tokyo saldırısını
gerçekleştirdi. Bu saldırıda 16 B-25 USS Hornet
(CV-8)’den kalkarak Tokyo ve diğer hedefleri bombaladılar.
Bu Japonya’nın ABD tarafından ilk bombalanışıydı.
İlk
tasarım ince gövdeli, üstten kanatlı üç kişilik bir uçaktı.
Ancak USAAC şartnameyi tadil ederek uçak yük kapasitesini
iki misli arttırdı. Bunun neticesi North American firması
kanat tasarımını ortadan kanatlı olarak değiştirdi, gövdeyi
genişletti. Bunun sayesinde pilot ve yardımcı pilot yanyana
oturma imkanı kazandı. Kokpitte de büyük değişiklikler
yapıldı. USAAC bu uçaktan, daha tasarım masasındayken 140
adet sipariş verdi.
B-25A’dan
B-25B’den bu yana en az altı temel model üretildi. Bunlara
motor tahrikli iki makinalılı taretler, oto-pilotlu B-25C,
gemi-savar model olan ve 75mm topla donatılmış olan
B-25G’de dahildir. RAF B-25B’yi Mitchell I, B-25C ve
B-25D’yi Mitchell II, kendileri için özel yapılan
B-25J’yi de Mitchell III olarak adlandırdı. ABD Donanması
(USN) ve deniz piyadeleri (Marines) kendi metal burunlu
B-25J’yi de PBJ-1J olarak adlandırdı. B-25 2.Dünya Savaşı’nda
en çok kullanılan ABD meşeili orta bombardıman uçağı
oldu. 11,733 adet üretildi.
Savaş
sonrası B-25’ler eğitim amaçlı kullanıldılar.
1951-1954 arası Hughes E-1 ve E-5 atış kontrol radarı öğrenimi
için eğitim uıçağı olarak tadil edildiler. Bazıları da
personel taşıma, hizmet ve navigasyon-eğitim uçağı
olarak tadil edildiler. VIP ulaşım uçağı olan son B-25
USAF’dan 21 Mayıs 1960’da emekliye ayrıldı.
|
|
On
January 25, 1939, the USAAC announced a competition for a
medium bomber design, but instead of waiting for the
prototypes, the Army awarded production contracts to North
American for the B-25 and Martin for the B-26.
The B-25 served in every theater of World War II and was
made in larger quantities than any other American
twin-engine combat airplane.
B-25s
entered service in 1941. On April 18, 1942, Lt. Col. James
H. "Jimmy" Doolittle led the Doolittle Raid, in
which 16 B-25B crews took off from the aircraft carrier USS
Hornet (CV-8) and bombed Tokyo and other targets, the first
time US aircraft had bombed Japan.
The
original design had shoulder-mounted wings and a crew of
three in a narrow fuselage. The USAAC then decided its new
bomber would need a much larger payload -- double the
original specifications. North American designers dropped
the wing to the aircraft's mid-section, and widened the
fuselage so the pilot and co-pilot could sit side-by-side.
They also improved the cockpit. The USAAC ordered 140
aircraft of the new design right off the drawing board.
There
were at least six major variants of the Mitchell, from the
initial B-25A and B-25B, with two power-operated two-gun
turrets, to the autopilot-equipped B-25C, and the B-25G with
75mm cannon for use on anti-shipping missions. The British
designated the B-25Bs as the Mitchell I, the B-25C and B-25Ds
as the Mitchell II, and their B-25Js, with 12 heavy
machineguns, as the Mitchell III. The US Navy and Marine
Corps designated their hard-nosed B-25Js as the PBJ-1J. In
the end, the B-25 became the most widely used American
medium bomber of WWII. 11,733 were built.
After the war, many B-25s were used as training aircraft.
Between 1951 and 1954, 157 Mitchells were converted as
flying classrooms for teaching the Hughes E-1 and E-5 fire
control radar. They were also used as staff transport,
utility, and navigator-trainer aircraft. The last B-25, a
VIP transport, was retired from the USAF on May 21, 1960.
|
|
|
|
|
|
|
|
B-24D
specs/doneleri:
Crew/mürettebat:
10, engines/motorlar: 4 x Pratt& Whitney R-1830, power/gücü: 4
x 1,200HP, wingspan/kanat açıklığı: 33.44m , length/uzunluk:
20.17m , height/yükseklik: 5.45m , max speed/azami hız: 500km/h,
cruise speed/seyir hızı: 289 km/h, range/menzil: 5.280km ,
ceiling/tavan: 8,512m, max take-off weight/azami kalkış ağırlığı:
25.312kg , armament/silah donanımı: 10 x 12.7 Browning MG, 3.616kg
of bombs/bomba
|
|
|
|
|
|
Editör
:
M.
Haluk SEVEL
|
|
|
|
|
|