|
|
|
|
|
|
ABD
Ordu Hava Birlikleri’nin (USAAC) yüksek hızlı orta
bombardıman uçağı talebine Martin sirketi hazırladığı
ve sunduğu bir tasarımla cevap verdi; Gövde üstünden
kantilever bağlantılı,beş kişilik mürettebatı olan tek
kanatlı bir uçaktı. Uçak bütün performans
gereksinimlerini karşıladı ve hatta geçti. Ancak yüksek hızda
seyir için geliştirilen kanatlar düşük hızlarda , özellikle
iniş ve kalkışlarda dengesizlik yarattı. Eğitim esnasında
meydana gelen kazalardan sonra “Marauder”larda
revizyonlara gidildi.
B-26’lar
normal şartlarda 1,356 kg bomba yükü taşıyabiliyorlardı.
Ancak bu miktar kanat altlarına eklenen pilonlarla 452 kg
daha arttırılabiliyordu.
Silah donanımı sabit pozisyonlu, burun ve gövdeye
yerleştirilmiş, ileri ateş edebilen ve bunlara ilaveten sırt
ve kuyrtuktaki onbir adet 12.7mm makinalıdan oluşuyordu.
B-26’nın servis tavanı 6,000 metre’ydi ve bu özellik
ona yakın kara destek görevini uygunlaştırıyordu.
Bu özellik Pasifik ve Akdeniz cephelerinde hem USAAF
hem de RAF tarafından kabul edildi. RAF 522 B-26’yı özel
kiralama programı dahilinde bünyesine kattı.
Bu
uçağın 26 değişik modelleri içinde B-26A (arttırılmış
yakıt kapasitesi, sistem değişikliği ve daha kalın zırh
139 adet üretilmiştir), B-26B (daha büyük motorlar,
silah donanımı iyileştirilmesi, 1,80metre kanat açıklığının
artttırılması, daha büyük dikey kuyruk, daha fazla
silah donanımı 1.883 adet üretilmiştir), B-26F (geliştirilmiş
kalkış performansı ve ekipman tadilatı, 300 adet üretilmiştir),
ve JM-1 (Donanma için üretilen birkaç modelden
biridir. Güverte personelinin hava savunması ve foto-keşif
için kullanılmıştır.)
|
|
In
accordance with the US Army Air Corps’ (USAAC) need for a
high speed medium bomber, the Martin Company prepared and
submitted a design; a cantilever shoulder wing
monoplane carrying five crewmen. While the plane met or
exceeded all performance requirements. The wing optimized
for high speed cruising but it was found to be unstable at
low speeds during take-offs and landings. After a number of
training accidents, modifications were made on the Marauder.
The
B-26 carried a normal bomb load of 1,356 kg , though another
452 kg could be added when fitted with special wing
hardpoints. Armament included eleven 12.7-mm machine guns in
fixed, forward-firing, nose and waist mounts, and in powered
dorsal- and tail-turrets. B-26s service ceiling was 6,020
meters, and its primary role was close tactical ground
support. This was widely accepted and used in the Pacific
theater and the Mediterranean by both the USAAC and the RAF.
RAF acquired 522 B-26’s under Lend-Lease.
The
twenty variants of this aircraft included the B-26A
(increased added fuel capacity, externally mounted
torpedo, system revisions and heavier armament, of which
139 were built); the B-26B (bigger engines, armament
revisions and better armor protection, a 6-foot increase
in wing span, taller vertical tail and more armament, of
which 1,883 were built); the B26-F (improved take-off
performance and equipment changes, of which 300 were
built); and the JM-1 (one of several designations for US
Navy models of the Marauder, used mainly for training of
shipboard anti-air crews and photo-reconnaissance.)
|
|
|
|
|
|
|
|
B-26
specs/doneleri:
Crew:
5 (7 on later n-models/daha sonraki modellerde 7), engines/motorlar:
2 x Pratt & Whitney R-2800-43, power/gücü: 2 x 1,410kW,
Wingspan/kanat açıklığı: 21.6m, length/uzunluk: 27.1m, height/yükseklik:
6.1m, wing area/kanat alanı: 61.1m2, start mass/kalkış
ağırlığı: 17300kg, empty mass/boş ağırlığo: 11340kg, max
speed/azami hız: 465km/h, cruise speed/seyir hızı: 345km/h,
ceiling/tavan: 6000m, range w/max.fuel/azami yakıtla menzil:
1770km, armament/s,lah donanımı: 11 x 12.7mm MG, 1808 kg of
bombs/bomba
|
|
|
|
|
|
Editör
:
M.
Haluk SEVEL
|
|
|
|
|
|