|
|
|
|
|
|
1937’de
ABD Ordu Hava Kuvvetleri kendi ihtiyacı olan yüksek irtifa avcı
uçağı için yarışma açtı. Yarışmayı, ilk askeri tasarımıyla
Lockheed kazandı. Meşhur tasarımcı, daha sonraları T-33,
U-2, F-104 gibi uçakları da projelendiren Clarence “Kelly”
Johnson tasarım ekibinin içindeydi. İlk prototip XP-38 27
Ocak 1939’da uçtu. Bu deneme modelini kısa arayla üretim
modeli P-38D takip etti. P-38D buruna yerleştirilmiş bir adet
37mm top ve dört adet 12.7mm makinalı ile donatılmıştı.
1941’de
USAAF’a teslimatların başladığında “Lightning” ABD
envanterindeki en hızlı uçaktı. Pearl Harbor’dan hemen
sonra 143 adet P-38D İngiliz Hava Kuvvetleri’ne sevk edildi
ancak turboşarjörlerin ihracını yasaklıyan Amerikan kanunu
nedeniyle sevkiyat iptal edildi ve uçaklar geri getirildi.
İmalat
sırasında bir düzineden fazla “Ligthning” varyantı üretildi.
Yapılan temel değişiklikler silah donanımının arttırılması
ve yük kapasitesinin arttırılması ile ilgilidir. En çok üretilen
model, 3923 adet ile P-38L’dir (Çok az bilinen bir husus ta
bu uçağın lisans altında Consolidated Vultee’de üretildiğidir.
2000 adet sipariş verilmesine rağmen savaşın bitmesi
nedeniyle yalnız 113 afet üretilmiştir.)
“Lightning”ler
hem Pasifik hem de Avrupa’da görev yapmıştır. 40 hava
zaferi olan Binbaşı Richard I. Bong gibi kişilerin elinde şöhret
kazandı.
Bu
uçağın son varyantları, Avrupa ve Uzak Doğu’da görev
yapan F-4 ve F-5 foto-keşif modelleridir. Pilotlar bu uçağı
özellikle manevra ve yüksek irtifa yetenekleri ve harici yakıt
yükü ile havada 12 saat kalabilmesiyle beğenirlerdi.
|
|
In
1937, the US Army Air Force (USAAF) opened a contest for their
need for a new high-altitude fighter design. The Lockheed
Company was the winner with their first military airplane.The
famous designer Clarence “Kelly” Johnson who later designed
T-33, U-2 and F-104 was within the team. The prototype XP-38
flew on 27 January 1939. This experimental prototype was shortly
followed by full-scale production of the P-38D,
which was equipped with one 37mm gun and four 12.7mm (0.5 inch)
guns in the nose.
At
the time of its initial delivery to the USAAF in the fall of
1941, the Lightning was the fastest fighter in the American
inventory. 143 P-38Ds were also delivered to the Royal Air Force
just after Pearl Harbor, but due to an American ban on the
export of turbochargers, the contract was cancelled and the
aircraft were returned.
During
its production run, over a dozen model variants of the P-38 were
built. Most changes from the early D-model involved improved
armament or increased load-carrying capability. The most-built
version was the P-38L,
of which 3923 were built. (It is a little-known fact that a
small number of Lightnings were built under license by the
Consolidated-Vultee Corporation. 2,000 airplanes were
contracted, but production was halted on VJ-Day after only 113
had been built.)
The
Lightnings served both in the Pasific and in the European
theatres. It gained
fame in the hands of Army Major Richard I. Bong, whose 40
aerial victories were scored in the P-38, making him the
highest-scoring American ace of the war.
The
final variants of the Lightning design, the F-4
and F-5, were
photo-reconnaissance models used in Europe and the Far East.
Pilots pilots loved the airplane for its maneuverability,
high-altitude capabilities and long flight endurance, which
could reach almost 12 hours with a full external fuel load.
|
|
|
|
|
|
|
|
P-38J
specs/doneleri:
Crew/mürettebat:1,
engines/motorlar: 2 x Allison V-1710-111/113
in-line piston engines /sıra tip pistonlu motor. Power/gücü: 1475
HP, wingspan/kanat açıklığı: 15,81m, length/uzunluk: 11,50m,
height/yükseklik: 2,99m, empty weight/boş ağırlık: 5787 kg,
max. take-off weight/azami kalkış ağırlığı:9763 kg, max.
speed/azami hız:683 km, ceiling/tavan:13376m, range/menzil: 743 km,
Armament/silah donanımı:1 x 20-mm cannon in nose, 4 x 12.7mm MG, 2
x 1600 lb. Bombs/ burunda 1 x 20mm top, 4 x 12.7 MG, 2 ad. 723 kg
bomba.
|
|
|
|
|
|
Editör
:
M.
Haluk SEVEL
|
|
|
|
|
|