Sağlığında izmir'de kendisinden aldığım, kendi kaleminden özgeçmişi

LEMAN BOZKURT ALTINÇEKİÇ

1.HARP OKULU ÖNCESİ-TÜRKKUŞU 

            (1933 Sarıkamış dogumlu) Atatürk Kız Lisesi Fen Bölümü mezunuyum. Okuldaki öğrenimim yanı sıra, arkadaşlarımla birlikte dört yıl boyunca voleybol ve basketbol takımında oynadık ve İstanbul’un birçok takımıyla çok keyifli maçlar yaptık. Bu süre içinde hep mimar olmayı düşledim ve kazandım da... bir takım nedenlerle bu düşüm gerçekleşmedi..

            Arkadaşım Solmaz Doğu ile bir gün okulda bir ilan gördük ve Türkkuşu'nun paraşütçü aradığını öğrendik. Sağlık kontrolü için Şişli Etfal hastahanesine gittiğimizde ben sağlam bulundum ve doğrudan İnönü’ye giderek planör eğitimine katıldım. Planörcülüğü burada çok sevdim Eski bir dostumuz olan Milletvekili sayın Latif Aküzüm'le görüşmek için Ankara’ya gittiğimde , Latif abi bana evde beklememi, en kısa zamanda Türkkuşun'a gideceğimi söyledi, Sayın Latif Aküzüm’le yine bir milletvekili olan  ve aynı zamanda Türk hava kurumu genel başkanı Amasya milletvekili  sayın Mustafa Zeren bu konuda bana çok yardımcı oldular. Gerçektende üç gün gibi kısa bir sürede, Türk Kuşu Okulu’na öğretmen adayı olarak katıldım ve uçmanın zevkine burada vardım.

            Hava Kuvvetleri Komutanı Sayın Orgeneral Fevzi Uçaner, Sayın Yarbay Burhan Göksel'i göreve getirdi ve Türkkuşun'da Motorlu Okulu, Paraşüt Okulu, Model Okulu çalışmaya başladı. Çoğu binbaşı ve yüzbaşı olan öğretmenlerimiz dersleri bize çok sistemli bir şekilde eğittiler. Bu dönemde benim hocam Salih Kökçü idi ve harika bir insandı... Türkkuşu'nda ilk kez askerler paraşüt eğitimi yaptılar  ve Kur. Yb. Burhan Göksel yaptığı bir toplantıyla Motorlu Okulu , paraşüt Okulu ve Model okulu hakkında açıklamalar getirdi. Sayın GÖKSEL bu konuşmasında herkesi göreve çağırdı. Böylelikle Türkkuşu'nda kadın-erkek demeden hepimiz, gerek pilot gerekse paraşütçü olarak uçtuk, çalıştık, O yıllarda Türkkuşu'nda, Köy  Enstitü’lü  öğretmen adayları da kadın- erkek karışık olarak bizimle birlikte uçmuşlardı.

            Türkkuşu'nda oluşturulan bu gelişmeler, o dönemde, toplumun tüm kesimlerince ilgi ve dikkatle izleniyordu. Milli Müdafaa vekili Sayın Ethem Menderes  beni yanına aldı ve birlikte meclise gittik. Yola çıkarken Sayın Burhan Göksel bana bir kitap uzatarak  “arabanız hazır (inönü'den) Ankara’ya gidinceye kadar konuyu buradan okuyabilirsin”  dedi. Yolda bana verdiği kitabı okumadım çünkü hem oldukça kalındı hem de şöyle bir araladığında gördüm ki eski Türkçe’ydi.. Meclise girdiğimizde, içeride çok ciddi bir konunun görüşüldüğü yapılan tartışmaların şiddetinden anlaşılıyordu. Konuşmaların çoğunun eski Türkçe olmasından ötürü, burada da pek bir şey anlayamadım. Ve meclisten ayrıldım Okula döndüğümün ertesi günü Sayın Burhan Göksel yanıma gelerek tartışmaların nasıl geçtiğini sordu. Bende kısaca anlattım. Sonradan öğrendim ki Mecliste o gün tartışılan konu kadınların orduya alınıp alınmamasıymış.

            Bu olaydan kısa bir süre sonra sayın Burhan Göksel, Erzurum’a uçacağını ve bu arada annemi ziyaret edeceğini , ona ileteceğim bir şey olup olmadığını sorarak Türkkuşu'ndan ayrıldı. Nedenini bilmediğim bu ziyaretten döndüğünde , bana annemin iyi olduğu mesajını ileten Burhan Göksel’in annemi ziyaret nedenini de bir önceki gibi daha sonra öğrenecektim... Sayın Burhan Göksel’in Erzurum’a  gidişi ve annemi ziyareti, benim orduya girebilmem için gerekli iznin alınabilmesi içinmiş.

2. HAVA HARP OKULUNA GİRİŞ

            Pek çok boyutunu zamanla kavrayabildiğim bu olayların sonucunda, sayın Kurmay Albay Burhan Göksel ile birlikte bir C-47 uçağıyla İzmir’e geldim. Aynı gün,  Ekim 1955’de Hava Harp Okuluna giriş yaptım. Henüz bir bayan olarak kalabileceğim bir yer yoktu, dolayısı ile o dönemin Hava Eğitim Komutanı Sayın Albay Baki Geğin beni kendi evinde konuk etti. Bu harika insanlar ve özellikle oynamaktan büyük keyif aldığım ikizleri, en çok zorlanacağım aşamada bana büyük bir destek verdiler.

            Okulda 1956 girişlilerle tanışıp konuşuyordum onlar, benim tek başıma kalmayacağıma, başka hanımlarında orduya geleceğine inanıyorlardı. Oysa benim derdim başkaydı... Türkkuşu'nu özlemiştim, oradaki arkadaşlarımı arıyorum, en çok da ben uçmak istiyordum. Burada  niye vakit kaybedecektim ki... O gece kararımı verdim, bavulumu topladım nöbetçiye çaktırmadan sandala koydum.  Gece geç bir saatte troleybüse binerek İzmir garına gittim. Ankara’ya giden bir trene atladım  ve Türkkuşu'na döndüm. Sabah mesai başlayınca  Sayın Burhan Göksel beni gördü  ve doğal olarak şaşkına döndü. Aç biilaç duruyorum “ ben uçmak istiyorum İzmir’e dönmeyeceğim dedim”. Ama apar topar bir C-47 bulundu ve biz Burhan Albayımla İzmir’e geri döndük. Sayın Baki Geğin bu konuyla ilgili bana en ufak bir şey söylemedi...

            İzmir’de 15 gün yalnız kaldıktan sonra, söylendiği gibi başka bayanlarda aramıza katıldı. Güner, Şerefnur, Gülgün, yüksel, Meral ve ben ... hava harp okuluna katıldık. Her sınıf için bir hanım.

            Gece ilk kez dershaneye gittim. Başçavuş sınıfa dönerek bağırdı, “İlk bayan asker Leman Bozkurt aramıza katılmıştır. Bundan böyle küfürlü konuşma yok... Yapanları... ederim. Başarılar dilerim” dedi. Feleğimi şaşırmıştım ama gerçekten bir daha hiç küfürle karşılaşmadım. 56 ve 57 lilerle beraber sevgi ve saygı ile çalıştık. O yıl hem derler devam etti hem de Foça’ya gittik , yüzdük dinlendik... ikinci yılda derslerle devam etti . bu yılın sonunda hepimiz Eskişehir'e uçuş kontrolüne (pilotaj sağlık muayenesi) gönderildik. Hastanede yapılan kontrollerde. Hanımlardan bir tek ben kazanmıştım. Kızların kazanamaması beni çok üzdü. İzmir'e döndüğümüzde uçuş izni kazananların Kanada’ya gönderileceği söylendiyse de ben tek bayan olarak gönderilmedim.. bu arada bir kısmımız  Gaziemir’e gönderildi . ben A-B-C’ye gidip ders yapıyorum, onlar uçuyorlar. Ben derslere gidiyorum ama neden ... bunu düşündükçe sinirlerim bozuluyor.  O gece bu sıkıntıyla yatmamın etkisiyle olsa gerek, ruyamda Atatürk!ü gördüm. Bu  harika bir şey. Rüyamı unutmayıp gidip Perihan anneye (Sayın Perihan Arıburun) söyledim. Sayın Hava Eğitim Komutanı Hv. Korgeneral Tekin Arıburun ne yaptı bilmiyorum ama Dye Gaziemir’e gittik nihayet, Hem derler hemde M.T.D. birlikte yürüyor. Bu arada iki kız arkadaşta ders yapıyorlar orada..

            18 Mart’da Magister ile uçtum, Nisan’da başladım. T-6, T-6G ile “Kontrol, yalnız kol, akrobasi, seyrüsefer, bezik, R/C, R/R (İstanbul), Ses Öldürme- Loop'u bitirdim. 30 Ağustos 1957 tarihinde subay olarak mezun olmuştum  ve hemen sonra  Hava Bakım Teknik okulunda açılan F-84 G M.T.V. kursuna katıldım.

            27 Ağustos 1958 tarihinde Eskişehir’e gittik. Jet Eğitim Filosu, hava hava kuvvetlerimizin muharip birliklerine jet pilotu yetiştiren  ve tekamül uçuş eğitimi  yaptıran bir birliktir. Eskişehir’de jet eğitim filosunda kaldım. Kadro çalışkan, bilgili, arzu dolu idi öte yandan pilot eğitiminde en az bunlar kadar öncelikli olan diğer özelliklerin azim, mücadele ruhu, soğukkanlılık, uygun refleks,  yetenek ve sağlam bünye olduğunu da söylemek gerekir. Jet eğitimindeki dersler hem bu özellikleri geliştirmeyi hem de pilot ve uçak emniyeti sağlamayı amaçlıyordu. Özellikle uçuştan önceki kontrollerin ( motor durdurma, uçağı terketmeden önce, kalkış ve iniş bilgileri...) öğrenilmesi hatta ezberlenmesi bu açıdan tam bir zorunluluktu.

            Derslerin tamamlanması ile birlikte  jet eğitim filosunda  toplanıldı ve komutanımız kısa bir konuşma yaptı. Hepimiz heyecanlıydık. Bir öğretmene üç öğrenci düşecek biçimde kuralar çekildi. Uçuş okulunda 46-D devresindeyken uçuşla ilgili hiçbir sorunum olmamıştı, uçuşu çok seviyordum ve “bu işi yaparım” diyordum kendi kendime.. yeni hocam iyi bir insandı, nazikti ancak dümdüz uçmaktan başka bir şey yapmıyorduk. ( Sanıyorum bu hocamın doğrudan tercihinden çok, kadın pilotların eğitimine yönelik  daha üst düzey tercihleri yansıtıyordu) Derece T.E (tatmin edici) ama beraber uçuyoruz. Oysa Gaziemir'deyken  her türlü hareketi yapıyordum. Bazen ben sadece çaktırmadan oturuyorum, hocam uçuyor. 20.00 sorti bu şekilde uçtuktan sonra   bir gün komutana gittim ve herşeyi anlattım. Ertesi gün Yzb. Bahri Kılıç geldi ve birlikte uçuşa başladık. 20.00 saati boşuna harcamış olduğumu anladım. Öğrendiğim her şeyi ona borçluyum..22 Kasım 1958’de Bröve merasimi yapıldı. Ben kıta’ya gitmek istiyordum ama Jet Eğitim filosuna (uçuş öğretmeni olarak) tayin oldum. Burada jet öğretmen kursuna başladım ve bitirdim.

            1960 ihtilali ile birlikte Orgenerel Cemal Gürsel genel kurmay Başkanı olarak göreve başladı. Gürsel paşamla Hava Harp okulunda görüşüyorduk. Bu günlerden birinde Ankara’dan bir hanım arkadaşım arayarak  “askeri okullardaki kız öğrenciler çıkarılıyor dedi” bu  konuşmayı hemen gidip komutan aktardım. Onun önerisi, Hava Harp Okul’u  komutanı Sayın Orgeneral Tansel ile görüşmem doğrultusunda oldu. Bir T-33 Uçağı ile Ankara’ya gittik. Durumu Tansel Paşama anlattım  ve oda çok şaşırdı. Emir Subayını çağırdı ve o da eğilip sessizce bir şeyler söyledi. O sırada içeri bir bey geldi ve onunla tanıştık., Tansel paşam ona da her şeyi anlattı. Konuşmaya sonradan katılan bir kişi General Mucip Ataklı idi. Emir Subayı biraz önce anlattıklarını ona da tekrarladı.  Meğerse hava Kara Deniz Okullarına kız öğrenci alınmaması için bir karar oluşturulmuş fakat Tansel paşanın bundan haberi olmamış. General bunun bir hata olduğunu anlattı ver hemen bu kararın değiştirilmesi ve kız öğrencilerin okullara alınması için çalışmaların yeniden başlatılacağını iletti.. Çok sevinmiştim hemen Ankara’dan dönüp bu haberi ilettim. General Mucip Ataklı  Eskişehir’e gideceksin önce ordu evine git yarın biz seni bırakırız dedi. Bu konuşma üzerine ben Etimesgut’a gittim Türkkuşu’nda hocamı gördüm. Ona Eskişehir’e gideceğimi söyledim ama o bana çek git seninle uğraşamam der gibi bir tavır takındı. Sanırım bu cevap Ankara’ya geliş nedenim ile yakından alakalı idi. Allah’tan tam o sırada General Mucip Ataklı arabayla geldi ve bana dönüp iyi misin diye hatırımı sordu. Biraz sonra bu durumu gören hocam bir şaşkın... sayın Mucip Ataklı uçağa git birazdan geleceğim dedi.  Uçağa doğru arabayla gideceğiz ama ben bir protokol hatası yapmışım arkaya oturmuşum. Milli birlik komitesi ve bakanlar arabaya doğru yaklaştılar  ve o bey beni arkaya oturmuş vaziyette görünce Adnan Mendereste oraya otururdu dedi ve beni bir C-47 uçağı ile Eskişehir’e bıraktılar  ve İstanbul’a geçtiler. Eskişehir’e gittiğimde bir Protokol arabasını beni beklerken buldum ve hem şaşırarak hemde sevinerek arabaya binip üsse gittim. Gelişmeleri komutan ve arkadaşlarıma anlattım. Hepimiz rahat bir nefes aldık...

            Eskişehir’den sonra Çiğli 2. Ana Jet Üssüne tayinim oldu. (jet eğitim filosu Eskişehir'den Çiğli'ye taşınmıştı.) Uçuyorum ve bunun için çok sevinçliyim. Uzun bir uçuş döneminden sonra ne olduğunu anlayamadan Hava Kuvvetleri Komutanının emri ile uçuşlarım Çiğli’den Gaziemir’e kaydırıldı. Canımın istediği gibi uçup Çiğli’ye dönüyorum.pilot olarak yetişmiş ve normal yolundan devam etmiş olup, mezun olduktan sonra eğitim filosun katıldım.şunu anladım ki uçuşlarım engellenip istifaya zorlanmaya çalışılıyordu gerekçe ise standartların altında olmamdı... Bütün erkek pilotlar asgari uçuşun, eğitim proğramlarına göre 240 saat olması lazımdır. Bu rakam bir bayan pilotun fizyolojik farklılıkları nedeni ile ulaşılması imkansız bir yekündür. Bizlerinde bir statüye bağlanıp asgari sınırlarımızın belirlenmesi acaba mümkün olamaz mıydı?

            1967 senesine kadar normal uçuş isteklerini yerine getirdim. (F-84 ve T-33) Ben Çiğli’de iken Gaziemir hastahanesi Baştabibi sıklıkla yanıma gelip beni uçuşa gitmemem konusunda uyarıyordu. Çocuğumu düşündüğünü söyleyerek sıkça dile getirdiği bu uyarılardan ötürü sinirlerim iyice bozulmuştu. Bu süreçte Orgenerel  İrfan Tansel’in görev süresi bitmiş, yerine Org. Reşat.... gelmişti. Bayan pilotlara yönelik bu bakış değişikliğinin payı olduğu konusunda görüşler de ileri sürülmekteydi.

            Uçuştan ayrılma sürecimizde ilişkili olarak Ankara’ya  Uçuş Kıymetlendirme Kurulu’na gönderildim. Kurul kararı sağlık nedeni ile H.K.T. 60-1 bölümde tanımlanan istekleri yerine getirmemesi.... dolayısı ile kendisinden istifade imkanının bulunmaması ... yolunda oluştu. Bu karar üzerine gerekli hukuksal belgelerle birlikte eşim Tahir Altınçekiç’in iki yıl süreyle Fransa’da eğitime gideceğine yönelik bir kararda  gündeme gelmişti. Çıldıracaktım neredeyse. Eşim fransa'da ben kızımla beraber İzmir’de. Tekrar Hava Kuvvetlerini arayıp durumu bildirdim. Uçmak çok güzeldi ama... bu işte bitti. Tahir Altınçekiç üsse,  ben Merkez Şube’ye  bu dönemden başlayarak  Hava Kuvvetlerinde yer hizmetinde çalıştım. Personel plan şube müdürlüğü  görevlerinden sonra kıdemli Albay olarak emekli oldum..