|
|
Tasarımına
General Dynamics(*) firmasınca 1972’de başlanan,
1975’de USAF yarışmasını kazanan F-16 ilk uçuşunu 1976 Aralık’ında
gerçekleştirmiş, 1979 Ocak’ından itibaren USAF’ta hizmete
girmeye başlamıştır. Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti 1983 Eylül’ünde
“Peace Onyx-I” çerçevesi içinde 132 adet tek kişilik F-16C ve
28 adet iki kişilik F-16D almayı planladığını açıklamıştır.
Temel amaç yaşlanmakta olan F-104G, F-104S, F-5A ve F-5B’leri değiştirmekti.
Ancak F-16’ların bir kısmı F-4’lerin değiştirilmesi için de
kullanılmıştır.
İlk
sekiz uçak General Dynamics’in Forth Worth-Texas tesislerinde üretilmiş,
bakiye 152 uçak ise Mürted’deki TUSAŞ tesislerinde monte edilmiştir.
İlk
F-16C ve F-16D teslimatları F-104G’leri değiştirmek üzere 4. Ana
Jet Üs’te (Mürted-Akıncı) konuşlandırılmış 141. 142.
ve 143. “Öncel” Filolara teslim edilmiştir. Bunu Bandırma’daki
6. Ana Jet Üs’te konuşlandırılmış olan 161. ve 162 filolar ile
Balıkesir’deki 9.Ana Jet Üssü’ndeki 191. ve 192. filolar takip
etmiştir.
Türk
Hava Kuvvetleri’ne teslim edilen ilk uçaklar “Block 30”
serisindendi fakat 44’üncü uçaktan başlamak üzere “Block
40” olarak üretildiler. Block-40’lar TEI tesislerinde lisans altında
üretilen General Electric F110-GE-100 turbofanları ile donatılmışlardı.
Buna ilaveten GPS navigasyon sistemine,APG-68(V) radarına, otomatik
arazi takip radarına ve yeni ECM ekipmanına sahipti. AIM-9’a
ilaveten AIM-7 ve AIM-120 “AA” füzeler taşıyabiliyorlardı.
Bunlardan 161. filodakilere gece görüş, düşük irtifa navigasyon
ve kombat görevi olanağı sağlayan “LANTIRN” sistemleri de takılmıştı.
Son
teslim edilen F-16’lar Diyarbakır’daki 8. Ana Jet Üssü’nde
181. ve 182. filolardaki F-104G’leri değiştirmek için kullanılmıştır
(Bu THvKv’deki F-104’lerin sonuncularıdır).
TUSAŞ
toplam Block 30/40 152 adet F-16C ve F-16D üretmiş, buna ilaveten Mısır
Hava Kuvvetleri için de tümü Block 40 olmak üzere 34 adet F-16C ve
F-16D üretmiştir.
TUSAŞ
USAF için üretilecek F-16’ların orta gövde, kanat ve arka gövdelerini
üretmekle de görevlendirilmiştir.
TUSAŞ
üretimine “Peace Onyx-II” ve “3. Parti Sipariş” kapsamı içinde
Block 50 F-16C ve F-16D’lerle devam etmiş, ilk 160 uçaklık gruba
ilaveten 120 adet daha uçak üretmiştir. AN/APG-68(V5) radarı, yeni
radar uyarı sistemleri ve AGM-88 HARM füzesi fırlatabilme donanımı
ile donatılmış Block 50 F-16’lar ilk olarak 182. Filo’ya
verilmiştir. Bunu da Merzifon’daki 151. ve 152. filoların
F-5’lerini değiştirmek için sevk olunan F-16’lar takip etmiştir.
8
adedi ABD’de, 266’si Türkiye’de TUSAŞ tarafından üretilmiş
olarak toplam 240 F-16C ve F-16D THvKv’ne teslim edilmiştir (TUSAŞ
rakkamına Mısır için yapılanlar da dahildir).
|
|
The
F-16 “Freedom Fighters” whose design studies started at General
Dynamics’(*) facilities in 1972 and which won the USAF
competition in 1975 made its first flight in December 1976 and started
being deployed at USAF in January 1979. In 1983 the Turkish Goverment
announced in September 1983 the procurement of
132 single seated F-16C’s and 28 double seated F-16D’s
within the “Peace Onyx-I” program. The intention was to replace
the aging F-104Gs, F-104Ss, F-5As and F-5Bs. F-16s were also used to
replace some of the F-4s.
The
first eight planes were produced at the Forth Worth-Texas facilities
of Convair and the remaining 152 were assembled at the TAI facilities
located at Mürted-Ankara.
The
first F-16Cs and F-16Ds were supplied to the 141st , 142nd and 143th
“Oncel” Filos at the 4th Jet Base at Mürted (later named as “Akinci”)
to replace the existing F-104Gs. This was followed by the supply of
the planes to the 161st. And 162nd. Filos at the 6th Jet Base at
Bandirma and 191st and 192nd Filos at the 9th Air Base at Balikesir.
The
first planes supplied to the Turkish Air Force were of the “Block
30” series, but starting from the 44th plane they were produced as
“Block 40”. These were equipped with General Electric F110-GE-100
turbofans. Additionnaly they were equipped with GPS navigation system,
APG-68(V) radar, automatic terrain scanning radar and new ECM
equipment. They were capable of using AIM-7 and AIM-120 AA missiles in
addition to the existing AIM-9 missiles. Those deployed at 161st Filo
were also equipped with “LANTIRN” enabling night vision, low level
navigation and combat duty possibilities.
The
last F-16s supplied were used to replace the aging F-104Gs at 181st
and 182nd Squadrons located at the 8th Air Base in Diyarbakir (The
replaced F-104G were the last in use).
TAI
produced a total sum of 152 F-16C/D Block 30/40. They also produced 34
F-16C/D Block 40 for the Egyptian Air Force.
TAI
was also given the contract to produce mid-fuselage, wings and aft-fuselage
for the F-16st would be produced for the USAF.
In
addition to the first program composed of 160 planes TAI continued its
production with further 120 planes composed of Block 50 F-16Cs and
F-16Ds within “Peace Onyx-II” program and “Peace Onyx-III”.
These F-16s were equipped with AN/APG-68(V5) radar, new radar warning
system and AGM-88 HARM missile launching equipment were supplied to
first to 182nd Filo. The remainder were given to 151st and 152nd Filos
to replace the old F-5s.
Out
of the 266 F-16C/Ds produced by TAI a total of 232 F-16C and F-16Ds
were supplied to TUAF plus eight F-16s produced in the USA raising the
number to a total of 240 planes(Out of the 236 planes produced by TAI
34 were supplied to the Egyptian Air Force):
|
|
|
|
F-16C
spesc/doneleri:
Crew/mürettebat:
1, engine/motor:1 x Pratt & Whitney F100-PW-200/220/229 (or/veya
General Electric F110-GE-100/129 thrust/itiş gücü: 119,85kN,
wingspan/kanat açıklığı: 9.80m, length/boyu: 14,80m, height/yükseklik:
4,80m, speed/hız: 2,475km/h (+ Mach 2), ceiling/tavan: +15,000m,
max. take-off weight/azami kalkış ağırlığı: 16,875kg,
menzil/range: +3,300km, Armament/silah
donanımı: 1 x M61A1 Vulcan 20mm MG, 2 x AIM-7, 2 x AIM-9 x 2 x AIM-120
missiles in air-to-air missions/AA füzeler havadan havaya görevlerde
|
|
