|
|
Bu
tek kişilik Alman avcı uçağı 1937’den 2. Dünya Savaşı’nın
sona erdiği 1945 yılına kadar görevde kalmıştır. 1934 yılında
Messerschmitt yeni bir tek kanatlı av uçağı yarışmasına Heinkel, Arado
ve
Focke-Wulf’a rakip olarak katılmak üzere davet edilmişti. İlk
Bf-109 prototipi ortaya çıkınça hiç kabul görmedi (1938’e
kadar firma adı Bayerische Flugzeugwerke olduğu için “Bf”
olarak anılıyordu). Alttan kanatlı, ince, slat ve flapların
monte edildiği küçük kanatlara ve kırık kenarlı kapalı bir
kokpite sahip tek kanatlı bir uçaktı. Ancak geçen süre içinde
üstünlüklerini ispatladı ve Luftwaffe ile birlikte birçok hava
kuvvetinin hakim av uçağı oldu.
İlk
Bf-109B ve C modelleri İspanya İç Savaşı’nda çok başarılı
görevler yaptılar fakat Luftwaffe birlikleri 1,100hp Daimler Benz
601A motora sahip 109E’lerle donatıldı. Bu uçaklar 570 km/h hıza
ulaşabiliyordu, ekseriyetinde motor üstünde iki adet 7.9mm
makinalı ile kanatlarda 2 adet 20mm top bulunuyordu.
Britanya Savaşı’nda Bf-109’lar ilk defa ciddi bir direnişle
karşılaştılar. RAF av uçaklarından daha iyi tırmanma ve pike
yeteneklerine sahip olmakla birlikte düşük irtifalarda Spitfire’dan
çok az miktarda daha yavaştı ve tanınmış Hurricane’ler
kadar üstün manevra yeteneğine sahip değildi.
1941’de
bomba atma tertibatlı Bf-109E “Emily”ler sahneye çıktı.
Yuvarlak kanatlı Bf-109F’ler ise kanatların verdiği yüksek
performansa sahipti ve Spitfire
V’leri klasman dışı bırakıyordu. 1942’den itibaren bütün
Bf-109’lar, 1,475HP Daimler Benz 605A motora sahip G “Gustav”
modeli oldu. Daha ağır olan “G” modelleri dünyanın en gelişmiş
topuna sahipti. Genelde 2 adet 13 mm, üç adet 20mm veya 30mm top
ve bunlara ilaveten Müttefik bombardıman uçaklarını düşürmek
üzere özel bombalar ve roketler taşıyordu. Fakat gelişen Müttefik
av uçakları karşısında klas dışı kaldılar. Ancak o sıralar
daha iyi bir alternatif olmadığı için üretimine devam edildi.
Son
model Bf-109K idi. Bu da Bf-109G gibi daha iyi görüşe sahip bir
kanopiye ve yeni bir ahşap kuyruğa sahipti. Özel bir
“booster” sayesinde motor gücü 2,000hp’ye ve hızı da 723
km/h’a kadar çıkabiliyordu.
Rusların
Ilyushin
Il-2’si
hariç diğer bütün uçaklardan daha fazla sayıda üretilmiştir.
Kesin rakkam bilinmemekle birlikte BFW ve Messerschmitt AG’nin
12,000, Leipzig’teki Erla ile Weiner Neustadt Flugzeugwerke’nin
13.000 adet ürettikleri bilinmektedir. Çekoslovakya, İspanya ve
İsviçre’deki diğer üreticilerin de 8.000 adet ürettikleri
tahmin edilmektedir, bu da toplam sayıyı 33,000’e çıkarmaktadır.
İlk uçuşunu 1935’de yapmış olan Bf-109’ların son örneği
1956’da İspanya’da üretilmiştir ve bu
son modele Rolls Royce motor takılmıştır.
|
|
This
German single-seat fighter was in service from 1937 until the end of
WWII in 1945 . In 1934. Messerschmitt was allowed to enter
competition with Heinkel, Arado
and Focke-Wulf
for the design of
creating the new monoplane fighter. When the Bf-109 prototype
was seen it was disregarded (designated Bf because the company was
called Bayerische Flugzeugwerke until 1938). It was a slim low-wing
monoplane, with a very small wing fitted with slats as well as
flaps, and with a rather cramped enclosed cockpit. But Bf-109 proved
its superiority in the meantime and it became the dominant fighter
of the Luftwaffe and many other air forces.
The early Bf 109B and C fought well in the Spanish Civil War, but by
1939 the Luftwaffe fighter wings were equipped with 109E, powered by
the 1,100hp Daimler Benz 601A engine and reaching about 570 km/h.
Most of them had two 7.9mm machine guns above the engine and two
20mm cannon in the wings.
In
the Battle of Britain the Bf-109 was faced with serious opposition
for the first time. Although it could dive and climb better than any
RAF fighter it was fractionally slower than the Spitfire
at low altitudes and it was outmaneuvered by a well-flown Hurricane.
In
1941 Bf-109E "Emil" fitted to drop bombs appeared. The
round-winged Bf-109F gave the fighter wings of higher performance
that outclassed the Spitfire
V. From 1942 virtually all Bf-109's were the G
("Gustav") type, with big 1,475hp Daimler Benz 605A
engines. Much heavier, the G was armed with the world's best cannon,
often carrying two 13mm and three 20mm or 30mm, as well as bombs or
cariuos rockets for bringing down Allied bombers. But it was
completely outclassed by the improved Allied fighters, but it was
kept in ever-increasing production because there was no better
machine available.
The
final model was the Bf-109K, which like the late Bf-109G's had a new
canopy giving a better view and a new wooden tail. With special
boost systems the engine power could be raised to 2,000hp, for quick
dashes at about 723 km/h.
It
was produced in greater numbers than any other aircraft except the
Russian Ilyushin
Il-2.
Exact numbers are not known but BFW and Messerschmitt AG made about
12,000 and Erla of Leipzig and Weiner Neustadt Flugzeugwerke made
about 13,000. Other builders in Czechoslovakia, Spain and
Switzerland added about 8,000, to make a grand total close to
33,000. The first flew in 1935, while the last Spanish example was
completed in 1956 which had Rolls Royce engines installed.
|
|
|
|
Bf
109G-6 specs/doneleri:
Crew/mürettebat:
1, engine/motor: 1 x Daimler Benz DB 605AM, power/gücü: 1342kW,
wingspan/kanat açıklığı: 9.92m, length/uzunluk: 9.02m, height/yükseklik:
3.40m, wing area/kanat alanı: 16.05m2, start mass/kalkış
ağırlığı: 3150kg, max speed/azami hız: 621km/h, ceiling/tavan:
11750m, range/menzil: 720km, armament/silah donanımı: 2 x 13mm MG,
3 x 20mm cannons
|
|
