HAVACILARIN ANILARI 

ANI - 6 GÖNDEREN  Ceyhun PURSAK            

      Sonunda sanki o traktörden (AN-2 tayyaresinden) atlayacak ben değildim. Kurstaki arkadaşlarla tek ortak korkumuz ise meydanın ortasındaki rüzgar çorabının (wind sock) üstüne düşmekti. Kullandığımız T-10 paraşütünün kumandasız oluşu arkadaşları
düşündürüyordu. Uçak motoru çalışmaya başlayınca hayatımızdaki hiçbirşey eskisi
gibi değildi artık.

      2 nci pasajda ayağa kalktık,kontrolümü kaybetmedim ama bağırmalıydım.  Herkesin 'vauv,hey,mey' dediği sırada 'niyaaaaaaaaahaaaauuu' . 

      Sonra sırayla atladık işte sonrası bildik ama final müthişti. Saha sınırını belirleyen
dikenli tellere gidiyordum. 3 saniyede iki farklı karar aldım. Önce ayaklarımı
birleştirip tele çarpma pozisyonu aldım, ama baktım olmayacak,gözümü karartıp
altından geçeyim dedim ve yattım yere. Tam telin altındaki tümsek beni
yaralanmaktan kurtardı. Kafamı kaldırdığımda tel bir karış ötemden geçiyordu.

      Yaptığımız işler, evet RİSK ALMAK ,ama risk alınmasa havacılıkta olmazdı. 

      Havacılık bir yaşam tarzıdır!

                                                                                         Ceyhun PURSAK

                                                                                 pursak@hotmail.com